از ۲۰ کشور ثروتمند خواسته شد تا با بودجه بیشتر در حفاظت از طبیعت پیشروی کنند:

کوالالامپور (بنیاد تامسون رویترز) – سازمان ملل متحد و کمک کنندگان روز پنجشنبه اعلام کردند که ۲۰ کشور ثروتمند جهان باید تا سال ۲۰۵۰ بیش از دو برابر هزینه سالانه خود برای حفاظت و احیای طبیعت به ۲۸۵ میلیارد دلار برسد و خواستار افزایش سرمایه گذاری های خصوصی و خارجی شدند. هم.

در اولین گزارش مشترک در مورد تامین مالی برای طبیعت در کشورهای G20، آنها برآورد کردند که هزینه های این بلوک – که شامل اقتصادهای بزرگ در حال ظهور است – در سال ۲۰۲۰ ۱۲۰ میلیارد دلار بوده است.

ایوو مولدر، یکی از نویسندگان، که ریاست واحد مالی اقلیم در برنامه محیط زیست سازمان ملل (UNEP) را بر عهده دارد، گفت که تمرکز این گزارش بر خلأهای مالی G20 و طبیعت می تواند به کشورهای ثروتمندی کمک کند که در ماه های اخیر رهبری سیاسی خود را در این زمینه نشان داده اند. از جمله در اجلاس آب و هوای COP26.

مولدر به بنیاد تامسون رویترز گفت: “مقدار پولی که در راه حل های مبتنی بر طبیعت سرمایه گذاری می شود تقریباً کافی نیست.” من امیدوارم که کشورهای گروه ۲۰ بتوانند الگوی خود را رهبری کنند و در حال حاضر این کار را انجام نمی دهند.

این گزارش به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه کشورهای ثروتمند می‌توانند با بحران‌های آب و هوا، تنوع زیستی و تخریب زمین، مانند ترویج کشاورزی پایدار و زنجیره تامین، یا ایجاد فضای سبز در شهرها برای مقابله با افزایش گرما، مقابله کنند.

افزایش حفاظت از مناطق طبیعی، مانند پارک ها، اقیانوس ها، جنگل ها و مناطق وحشی، برای حفظ اکوسیستم هایی که انسان ها به آن وابسته هستند، و برای محدود کردن گرمایش جهانی به اهداف مورد توافق بین المللی حیاتی تلقی می شود.

ده ها کشور در مذاکرات آب و هوای سازمان ملل در نوامبر COP26، از جمله تعهد بیش از ۱۰۰ کشور برای توقف و معکوس کردن جنگل زدایی تا سال ۲۰۳۰، متعهد شدند که کارهای بیشتری برای حفظ طبیعت و سبزتر کردن کشاورزی انجام دهند.

سال گذشته، یک گزارش سازمان ملل اعلام کرد که بودجه جهانی برای حفاظت از طبیعت باید در این دهه سه برابر شود و تا سال ۲۰۳۰ به حدود ۳۵۰ میلیارد دلار در سال برسد و تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۵۳۶ میلیارد دلار برسد.

مطالعه جدید نشان می‌دهد که شکاف مخارج در خارج از گروه کشورهای G20 بزرگ‌تر و دشوارتر است – به این دلیل که تنها ۲ درصد از سرمایه‌گذاری ۱۲۰ میلیارد دلاری G20 در سال ۲۰۲۰ به سمت کمک‌های خارجی هدایت شده است.

در این گزارش آمده است که بودجه کشورهای گروه ۲۰ ۹۲ درصد از کل سرمایه گذاری جهانی در طبیعت را تشکیل می دهد و اکثریت قریب به اتفاق این پول دولتی – ۸۷ درصد یا ۱۰۵ میلیارد دلار – به برنامه های داخل مرزهای خود اختصاص داده شده است.

منابع مالی بخش خصوصی نیز کم است و ۱۱ درصد از کل گروه ۲۰ یا ۱۴ میلیارد دلار در سال است، حتی اگر حدود ۶۰ درصد از تولید ناخالص داخلی بیشتر کشورهای گروه ۲۰ را شامل شود.

نویسندگان این گزارش از G20 خواستند تا فرصت‌هایی را برای تقویت سرمایه‌گذاری بین‌المللی خود در مواردی مانند بازسازی زمین‌ها و اکوسیستم‌های تخریب‌شده، که اغلب می‌توانند ارزان‌تر و کارآمدتر از پروژه‌های مشابه مبتنی بر طبیعت در داخل کشور باشند، به دست آورند.

این گزارش همچنین خاطرنشان کرد که بیش از ۱۴٫۶ تریلیون دلار توسط ۵۰ اقتصاد پیشرو در سال ۲۰۲۰ برای بهبودی از همه گیری کووید-۱۹ هزینه شده است که از این میان تنها ۳۶۸ میلیارد دلار یا ۲ درصد آن “سبز” در نظر گرفته شده است.

دولت ها باید به جای پیروی از الگوهای هزینه های معمولی پس از بحران کووید-۱۹، «بهتر بسازند».

مولدر گفت که یافته‌های این گزارش می‌تواند به دولت‌ها کمک کند تا تعهدات خود در COP26 را اجرا کنند و تلاش‌ها را برای نهایی کردن یک پیمان جهانی جدید برای توقف و معکوس کردن از دست دادن تنوع زیستی در کون‌مینگ چین در اواخر سال جاری به پیش ببرند.

وی افزود: شرکت ها و موسسات مالی باید خطرات مالی مرتبط با آب و هوا و طبیعت را به طور کامل افشا کنند، در حالی که دولت ها باید یارانه های کشاورزی را که به طبیعت آسیب می زند، مجدداً هدف گذاری کنند، تعرفه های مرتبط با تجارت را برای کالاهای آسیب رسان مشابه وضع کنند و کفی را برای قیمت کربن جنگل تعیین کنند.

جاستین آدامز، مدیر راه حل های مبتنی بر طبیعت در مجمع جهانی اقتصاد که یکی از مدیران این گزارش بود، گفت: «بحران آب و هوا و طبیعت دو روی یک سکه هستند.

او در بیانیه‌ای گفت: «ما نمی‌توانیم اوضاع را تغییر دهیم مگر اینکه مدل‌های اقتصادی و سیستم‌های بازار خود را تغییر دهیم تا ارزش کامل طبیعت را در نظر بگیریم».