پیش بینی از تعامل فناوری متاورس با کاربران در سال های آینده
فناوری های متاورس بسیار فراتر از آنچه امروز ممکن است پیشرفت خواهند کرد.
۲۰۳۰
رابطهای مغز و رایانه به کاربران اجازه میدهند اشیاء را در محیطهای متاورس و مجازی تنها با استفاده از سیگنالهای مغزی خود کنترل کنند. رابط هایی به شکل هدبند و مچ بند با دستگاه های VR به عنوان لوازم جانبی اختیاری فروخته می شوند.
محیطهای شبیهسازیشده و پایدار برای آموزش رباتهای خانگی برای مدیریت موقعیتهای مختلف در دنیای واقعی استفاده میشوند.
داروهای جدید بر روی میلیونها انسان شبیهسازی شده قبل از تجویز به افراد واقعی آزمایش میشوند.
۲۰۴۰
هولوگرام ها از طریق استفاده از دستگاه واقعیت افزوده توانستند به روشی ارجح برای ارتباطات تبدیل گردند.
می توان گفت که دستیار هایی به صورت مجازی که شباهت به زندگی دارند در محیط های متاروس در دسترس قرار گرفتند.آنها قادر به داشتن گفت و گوی عمیقی در سطح انسانها می باشند و همچنین میتوانند دارای ظاهر مورد نظر کاربران باشند و در حال جایگزین شدن با موتورهای جستجو هستند. هوش مصنوعی امروزه توانسته است با بهره گیری از متون و سیگنال های مغزی در کاربران، دارایی ها را در محیط های متاروس به طور خودکار تولید کند.
۲۰۵۰
گرافیک فوتورئالیستی در اکثر محیطهای متاورس رایج است و آنها را برای مخاطبان اصلی جذابتر میکند.
شبکه های رسانه های اجتماعی به سرعت کاهش یافته اند و با متاورس های متمرکز جایگزین شده اند.
شرکتهای متاورس از هوش عمومی مصنوعی برای نظارت بر سیگنالهای مغزی کاربرانی که مجوز میدهند استفاده میکنند. این داده های مغزی برای بهینه سازی محیط های مجازی بر اساس ترجیحات و خواسته های افراد استفاده می شود. و برای پیشبینی ترجیحات خرید با دقت لیزری استفاده میشود.
در هر شهر بزرگ، هر زمان که افراد از دستگاه های واقعیت افزوده استفاده می کنند، هولوگرام های فوتورئالیستی را در همه جای اطراف خود می بینند.
عینک های واقعیت مجازی جایگزین گوشی های هوشمند به عنوان بهترین راه برای اتصال به اینترنت شده اند.
تراکنش های دیجیتالی بیشتر در دنیای متاورس انجام می شود تا در دنیای واقعی. این تا حدی به این دلیل است که اکثر مواردی که در جهان ایجاد می شوند کاملا مجازی هستند.
۲۰۶۰
نانوربات ها قادرند مغز ما را به اینترنت و محیط های متاورس متصل کنند. هنگام استفاده از نانورباتها، سیگنالها در مغز رهگیری میشوند و کاربران احساس میکنند کاملاً در دنیای مجازی غوطهور هستند. این نانوربات ها همچنین عملکردهای حرکتی را کنترل می کنند و توهم حرکت را ایجاد می کنند.
جهان های مجازی عکس واقع گرایانه می توانند به اندازه سیارات بزرگ برسند. و با فشار دادن یک دکمه، می توانید جهان های باورنکردنی را که تکرار آنها در زندگی واقعی با شخصیت های داستانی مورد علاقه خود غیرممکن است، کشف کنید.
کسبوکارها و مصرفکنندگان عادی میتوانند برای رسیدن به تقریباً هر هدفی که قابل تصور باشد، هوش مصنوعی را در ابر و فضای ابری اجاره کنند.
۲۰۷۰
موجودات مجازی خودآگاه در فراجهان در دسترس هستند. آنها اراده آزاد دارند، میتوانند طیف وسیعی از احساسات را تجربه کنند، و از انسانهای واقعی در فراجهان قابل تشخیص نیستند.
لنزهای تماسی واقعیت مجازی به جریان اصلی تبدیل شده اند.
مونتاژکننده های مولکولی اکنون لوازم خانگی هستند. آنها امکان گرفتن تقریباً هر شیء را در یک محیط مجازی و ایجاد مجدد آن در دنیای واقعی فراهم می کنند.
ماده قابل برنامه ریزی نیز یک فناوری جریان اصلی است.
۲۰۹۰
تعداد موجودات مجازی آگاه بسیار بیشتر از انسان های زیستی است. یک جنبش حقوق مدنی جدید شروع شده است تا به آنها حقوق مالکیت، حق رای در انتخابات و حق ازدواج با یکدیگر بدهد.
۲۱۰۰
تله پاتی اکنون امکان پذیر است. انسان ها قادرند در محیط های متاورس تنها با استفاده از افکار خود با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. همچنین یک ذهن کندوی جهانی وجود دارد که در آن افکار میلیاردها نفر در دسترس هستند.
امکان اشتراک گذاری خاطرات، رویاها، تجربیات و احساسات و آپلود آنها به عنوان فایل در متاورس وجود دارد. همچنین به یک سرگرمی محبوب تبدیل شده است که با ذهن شخص دیگری ارتباط برقرار کنید و تجربه کنید که آن شخص بودن چگونه است.
افراد میتوانند مهارتها و دانشها را در محیطهای مجازی برای یکدیگر بارگذاری کنند و آن تواناییها را در دنیای واقعی حفظ کنند.
جهان های مجازی اکنون بیش از حد شخصی شده اند و می توانند ثانیه به ثانیه بر اساس خواسته ها، امیدها و رویاهای کاربر تغییر کنند.
۲۲۰۰
جاودانگی دیجیتال اکنون امکان پذیر است. نانورباتها برای کپی کردن ذهن مردم و انتقال آنها به بدنهای مجازی در دنیای مجازی استفاده میشوند. در نتیجه، انسانها شروع به زندگی برای همیشه در محیطهای متاورس انتخابی خود میکنند.
شبیهسازیهای مجازی اکنون جزئیات در سطح کوانتومی دارند و از زندگی واقعی قابل تشخیص نیستند. آنها آنقدر واقع بین هستند که اگر شخصی بدون رضایت به یکی از این شبیه سازی ها متصل شود، ۱۰۰٪ متقاعد می شود که همه آن واقعی است.
هولدک ها اکنون به واقعیت تبدیل شده اند و به طور یکپارچه با محیط های مجازی و هولوگرام ها کار می کنند.
موجودات مجازی آگاه که در شبیه سازی های ساخته شده توسط انسان زندگی می کنند، شبیه سازی های خود را ایجاد می کنند. در درازمدت، تا زمانی که بیش از چندین لایه شبیه سازی وجود داشته باشد، شبیه سازی های بیشتری به این روش ایجاد می شود.
۳۰۰۰
کل کهکشان شبیه سازی شده است. تمدن ها در سیارات و قمرهای این کهکشان در حال شکل گیری هستند و آنها ۱۰۰% متقاعد شده اند که واقعیت آنها واقعی است.
انسان ها صدها سال است که در محیط های مجازی زندگی می کنند. برخی از قدرتمندترین و ثروتمندترین افراد گذشته از جاودانگی خود برای اداره یک سری امپراتوری های تجاری و دولتی چند قرنی استفاده می کنند. در نهایت، آنها هزاران سال یا شاید خیلی بیشتر زندگی خواهند کرد.
۱۰۰۰۰ دی
کامپیوترهایی به اندازه قمرها و سیارک های کوچک در منظومه شمسی در حال ساخت هستند. آنها به ما کمک می کنند تا شبیه سازی هایی متشکل از هزاران کهکشان با جزئیات سطح اتمی ایجاد کنیم.
یک میلیون سال
بسیاری از انسان ها امروزه بدن بیولوژیکی خو.د را کنار گذاشته و به شکل کدهای دیجیتالی وجود دارند.آنها توانسته اند به صورت یکپارچه بین محیط هایی که شبیه سازی شده اند و بدنه های کاملا مصنوعی در دنیای واقعی جا به جا شوند و همچنین هولوگرام ها و محیط های مجازی به منابع اصلی ارتباطات با دیگر تمدن های هوشمند تبدیل شدند. این روش توانست انتشار باکتری ها و ویروس های خطرناک و کشنده را با تمدن هایی که کمتر پیشرفت داشتند با سیستم های ایمنی که آسیب پذیر بودند به اندازه قابل توجهی کاهش دهد.
و فراتر
کامپیوتری ساخته شده است که آنقدر بزرگ است که باید در فضای ابری قرار گیرد. این میتواند شبیهسازی را به اندازه یک جهان تقویت کند. تمدن های موجود در این جهان هرگز دقیقاً چگونگی یا چرایی وجود جهان خود را کشف نخواهند کرد.
بررسی چند ویژگی فناوری متاروس:
-به صورت پایدار و دائمی است
-همزمان و زنده است
-محدودیت خاصی ندارد و شخصی سازی شده است
-یک اقتصاد کاملا پر درآمد است
-شامل تجربه ای گسترده می باشد